Frieda Kooij (Evean), Ivonne Huijsman (IJsselheem) en Marieke van Tol (de Kunst van Samen) werken alle drie als betrokken casemanagers dementie. Daarnaast maken ze zich als ambassadeurs van de dementieverpleegkundigen bij de V&VN ook hard voor meer aandacht voor dementie binnen de wijkverpleging. Een indicator op het gebied van kwetsbaarheid kan hier mogelijk een goede rol in spelen.

‘Dementie verdient meer aandacht binnen de wijkverpleging. Het aantal ouderen met dementie groeit gestaag en dat betekent dat meer wijkverpleegkundigen met dementie te maken krijgen. Dat vraagt om een bredere blik op de zorg. Niet alleen gericht op de lichamelijke kant maar ook veel meer op de cognitieve en psychosociale kant. De basiskennis over dementie is er wel bij wijkverpleegkundigen maar de huidige ontwikkelingen vragen om meer fine tuning en diepgang. Dementie in de wijkverpleging gaat ook over zingeving en de regie kunnen voeren over je eigen leven. Daarnaast zijn tijd, rust en stabiliteit in de hulpverlening ook erg belangrijk.

Leefwereld en levensverhaal

Kwaliteit van leven is een wezenlijk aspect bij mensen met dementie. Wat is voor iemand echt belangrijk en hoe is de relatie tussen de cliënt, de partner, de kinderen en andere betrokkenen? Als casemanager dementie speel je in deze dynamiek een belangrijke en verbindende rol. En niet voor even want je loopt vaak heel lang met iemand mee. Dat vraagt ook dat je je verdiept in de leefwereld en het levensverhaal van een cliënt. Wat zijn bijvoorbeeld belangrijke waarden voor iemand?

Mogelijke scenario’s

Als casemanager dementie is het belangrijk dat je werkt vanuit het perspectief: wat is er nog mogelijk? Levenswensen staan centraal en dat betekent dat je veel aan de voorkant werkt en in gesprek gaat over mogelijke scenario’s in de toekomst. Ook omdat dementie verschillende fasen kent. Het is belangrijk om hier tijdig op te anticiperen. En dat is best een uitdaging want dat zijn we, zeker als het om ouderen en ouder worden gaat, nog niet zo goed gewend binnen zowel de wijkverpleging als de hele maatschappij. Hoe kunnen we op een inclusieve manier met elkaar omgaan wanneer er meer mensen met dementie komen? Binnen de wijkverpleging in ieder geval door intensief samen te werken met het sociaal domein. Een indicator op het gebied van kwetsbaarheid kan hierbij helpen.  

Adequaat handelen

Zo’n indicator is bij mensen met dementie een hulpmiddel om de daadwerkelijke en verwachte ontwikkeling van een cliënt op vele verschillende gebieden in kaart te brengen. Zodat je adequaat kunt handelen en vooruit kunt kijken. In hoeverre is bijvoorbeeld iemand nog in staat om te communiceren via de telefoon of de computer, is er nog sprake van wederkerigheid in een gesprek, kan iemand nog apparaten bedienen en de administratie voeren, kan iemand nog zelfstandig naar buiten, in hoeverre voelt iemand zich veilig of angstig en kunnen de naasten van de cliënt goed omgaan met veranderingen? Een indicator op het gebied van kwetsbaarheid heeft een belangrijke meerwaarde voor de cliënt, de casemanager, de wijkverpleegkundige en alle andere betrokkenen. Laten we er dus samen voor zorgen dat ie er komt.’