Mariska de Bont, beleidsadviseur bij V&VN en senior beleidsadviseur wijkzorg bij Envida is  betrokken bij de ontwikkeling van de indicatorenset Belastbaarheid Mantelzorg. ‘Als je niet investeert in de mantelzorger wordt deze ook ziek en heb je twee patiënten. Dan heb je nog meer professionele verzorgers nodig en die zijn er niet.’

‘Wat mij betreft zijn er twee hoofdredenen om de indicator verder te ontwikkelen. Omdat de mantelzorger een heel belangrijke rol speelt in de samenwerking met de wijkverpleegkundige en omdat steeds meer mensen zorg nodig hebben en er steeds minder zorgpersoneel is. Als we onvoldoende aandacht voor de mantelzorger hebben, lopen we het risico dat deze uitvalt en we ons belangrijkste maatje kwijt zijn.

De indicatorenset wordt gefaseerd ontwikkeld. De eerste fase betreft de voorbereidende set en is in 2021 en 2022 uitgevraagd met als doel bewustwording kweken. Wat doen we vanuit de wijkverpleging voor de mantelzorger, hebben we deze goed in het vizier en met welke interventies vanuit de wijkverpleging kunnen we overbelasting van de mantelzorger voorkomen? Zo kun je heel goed kijken naar de optimale rolverdeling tussen de cliënt, de mantelzorger en de wijkverpleegkundige. De richtlijn mantelzorg is hierbij een goed hulpmiddel.

Wanneer je iets meet, vraagt dat vaak ook om een actie. Want anders ervan mensen het als een administratieve last. Het is dus uiterst belangrijk om een betrouwbare, herkenbare en werkbare uitkomstindicator te ontwikkelen, die de wijkverpleging helpt om te leren en ontwikkelen. Daar is een werkgroep binnen de V&VN nu hard mee bezig.   

Het is hierbij onder meer belangrijk dat het meten van overbelasting geen verplicht nummer wordt voor elke wijkverpleegkundige en daarmee dus onnodige registratielast oplevert. Want lang niet iedere mantelzorger loopt een risico op overbelasting . Zeker wanneer je al de nodige ervaring hebt, speelt je intuïtie, naast je kennis en kunde, een heel belangrijke rol om te beoordelen hoe het met de mantelzorger gaat.

Pas als je als wijkverpleegkundig evermoedt dat er sprake is van een overbelasting, zet je zo’n instrument in. Daarmee kun je je verpleegkundige diagnose onderbouwen en objectiveren. Het wordt in de praktijk dus echt een kwestie van balanceren tussen ‘meten is weten’  en de onderbuik. En die balans zal voor iedereen net weer iets anders zijn.’